Jas en muts waar ga je met dat meisje naartoe.
Blijf op de hoogte en volg Hanna
09 Januari 2015 | Verenigde Staten, Sioux Center
Nou daar zit ik dan op de bank van mijn appartement in Sioux Center om mijn eerste avonturen alvast op papier te zetten. Ik heb de verwarming flink omhoog gedraaid hier want het is enorm koud waardoor ik nog niet veel buiten ben geweest. Donderdag 8 januari ben ik samen met pa en ma naar Schiphol gereden om vervolgens op het vliegtuig richting Minneapolis te gaan. Je leeft maanden naar dit moment toe, maar toen het moment van afscheid daar was had ik toch wel hele erge kriebels. Ik ging nu natuurlijk naar Amerika zonder daar aan te komen in de veilige thuishaven bij Scott. Om 10 uur zou ik gaan vliegen, maar wegens technische storingen hebben we tot half 1 vastgezeten in het vliegtuig voordat we eindelijk weg konden. Dat begon dus al lekker, want dit betekende wel dat ik mijn aansluiting in Minneapolis zou missen niet wetende wat me toen nog te wachten stond. Naast me in het vliegtuig zat Diwan Anubhav uit India. Dat was wel een grappig ventje, en zijn accent was om in de broek te pissen. Maar goed, je moet wel 10,5 uur met zo iemand op minder dan 2 meter zitten, dus daar wen je wel aan. Nou en dan kom je dus in Minneapolis en dan moet je door de douane (wat overigens deze keer heel soepel ging) maar ze wouden wel weten of ik ook drank bij me had, want ja als je gaat studeren in Amerika dan neem je ook drank mee. Wat een logica. Ze hebben ook nog even in het pak hagelslag gekeken, want je weet maar nooit wat voor drankflessen ik daar in kan verstoppen....verder ging het volgens plan. Niet te veel vragen over wat er eerst was, het ei of de kip. Ze kunnen namelijk nogal onzinnige vragen stellen.
Omdat ik mijn aansluiting had gemist, en eigenlijk om 15:00 zou worden opgehaald door iemand van Dordt College ging dat hele plan dus niet door. Ik was op een nieuwe vlucht geboekt en zou niet eerder dan 21:30 aankomen en kon dus ook wel vergeten dat er nog iemand kwam om me op te halen wegens een enorme sneeuwstorm die er heerste. Daardoor was er geen verkeer tussen Sioux Center (waar Dordt College zit) en Sioux Falls (waar het vliegveld is). Ja en dan zit je wel want dat betekend dus dat je in een hotel moet slapen, en ik had geen idee of er wel shuttles zouden rijden die me überhaupt naar het hotel konden krijgen. Nou, na heel veel telefoontjes kon ik bij de vroegere directeur van Dordt College blijven slapen in Sioux Falls. Deze man was met de fut en had wel vaker een kamer beschikbaar gesteld indien er noodgevallen waren. Ik wist niet wat ik zag toen we zijn oprit op reden. De gemiddelde Amerikaan heeft een pick-up truck, dus ik was niet meteen verbaast toen hij me daarmee kwam ophalen, maar het feit dat hij 3 garage deuren had en ik oog in oog stond met een dikke mansion zei genoeg. Die kamer die beschikbaar werd gesteld was gewoon een compleet onderhuis geworden die groter was dan de beneden en boven verdieping bij ons thuis. Nou na 26 uur reizen was het ook wel lekker om zo aan te komen, dus mij hoorde je niet klagen.
Anyway, de volgende dag zou Miss Corinne me op komen halen bij het huis waar ik verbleef om me vervolgens naar Sioux Center te brengen waar mijn appartement is. Onderweg zag je eigenlijk alleen maar sneeuw en poedersneeuw dat over de weg werd geblazen. Opzich was het wel goed te doen om naar Sioux Center te rijden, maar de avond daarvoor was die poedersneeuw door de wind zo hoog opgeblazen dat je geen hand voor ogen zag. Daarnaast is het echt heel erg koud. Vooral de wind is echt niet fijn in je gezicht en handen. Je moet hier ook echt oppassen dat je geen frostbite krijgt. Nu was het zonnig en viel de wind iets mee waardoor het net is of je met je ski's op een berg in de zon zit. Ik had eerlijk gezegd niet gedacht dat het zou koud zou zijn, maar daar heb ik me flink in vergist. Gelukkig heb ik genoeg warme kleren bij me en hoef ik me daar geen zorgen over te maken. Na ongeveer een uur en 15 minuten waren we op de campus aangekomen waar ik eerst mijn sleutel moest ophalen. Toen ik de deur van mijn appartement open deed dacht ik dat hij wel open zou blijven. Dus ik leg de sleutel op de tafel om vervolgens mijn koffers naar de deur te slepen. Met dat ik de deur weer open wil doen zit hij op slot. Ja hoor, je begrijpt het al. Dit was een iets andere deur dan ik gewend was en de deur was weer in het slot gevallen met de sleutel binnen op de keukentafel. Nou daar stond ik dan. Kon ik weer terug naar het gebouw van campus services om een reserve sleutel te halen om vervolgens wel in het appartement te komen. Daar heb ik mijn spulletjes uitgepakt en een beetje mijn eigen plekje proberen te creëren. Daarnaast zijn de andere 3 meiden die hier wonen tot maandag niet aanwezig omdat ze hier 3,5 week kerstvakantie hebben en ze allemaal naar huis zijn. Ik zit hier dus nog even alleen en dat is toch wel even wennen. Ik ben niet gewend om helemaal alleen te zijn, en al helemaal niet op een vreemde plek die ik niet ken, en waar ik niemand ken. Ik moet dus nog wel gaan bedenken hoe ik mijzelf vanmiddag en vanavond ga vermaken. Maar gelukkig heb ik internet en een tv. Morgen zal mijn oriëntatie starten en krijg ik ook wat meer te horen over mijn programma. Ik moet namelijk ook nog kiezen welke klassen ik wil volgen, dus ik mag een soort van pretpakket samenstellen wat me wel wat lijkt. Ook moet ik vanavond nog een toets maken voor een community college in Iowa die maandag op de post moet. Dus al met al heb ik vast nog wel wat te doen en ga ik gewoon zoveel mogelijk proberen om me thuis te gaan voelen. Nou dat was het voor vandaag. Er zullen snel meer dingen volgen. Tot de volgende keer.
Liefs,
Hanna
Omdat ik mijn aansluiting had gemist, en eigenlijk om 15:00 zou worden opgehaald door iemand van Dordt College ging dat hele plan dus niet door. Ik was op een nieuwe vlucht geboekt en zou niet eerder dan 21:30 aankomen en kon dus ook wel vergeten dat er nog iemand kwam om me op te halen wegens een enorme sneeuwstorm die er heerste. Daardoor was er geen verkeer tussen Sioux Center (waar Dordt College zit) en Sioux Falls (waar het vliegveld is). Ja en dan zit je wel want dat betekend dus dat je in een hotel moet slapen, en ik had geen idee of er wel shuttles zouden rijden die me überhaupt naar het hotel konden krijgen. Nou, na heel veel telefoontjes kon ik bij de vroegere directeur van Dordt College blijven slapen in Sioux Falls. Deze man was met de fut en had wel vaker een kamer beschikbaar gesteld indien er noodgevallen waren. Ik wist niet wat ik zag toen we zijn oprit op reden. De gemiddelde Amerikaan heeft een pick-up truck, dus ik was niet meteen verbaast toen hij me daarmee kwam ophalen, maar het feit dat hij 3 garage deuren had en ik oog in oog stond met een dikke mansion zei genoeg. Die kamer die beschikbaar werd gesteld was gewoon een compleet onderhuis geworden die groter was dan de beneden en boven verdieping bij ons thuis. Nou na 26 uur reizen was het ook wel lekker om zo aan te komen, dus mij hoorde je niet klagen.
Anyway, de volgende dag zou Miss Corinne me op komen halen bij het huis waar ik verbleef om me vervolgens naar Sioux Center te brengen waar mijn appartement is. Onderweg zag je eigenlijk alleen maar sneeuw en poedersneeuw dat over de weg werd geblazen. Opzich was het wel goed te doen om naar Sioux Center te rijden, maar de avond daarvoor was die poedersneeuw door de wind zo hoog opgeblazen dat je geen hand voor ogen zag. Daarnaast is het echt heel erg koud. Vooral de wind is echt niet fijn in je gezicht en handen. Je moet hier ook echt oppassen dat je geen frostbite krijgt. Nu was het zonnig en viel de wind iets mee waardoor het net is of je met je ski's op een berg in de zon zit. Ik had eerlijk gezegd niet gedacht dat het zou koud zou zijn, maar daar heb ik me flink in vergist. Gelukkig heb ik genoeg warme kleren bij me en hoef ik me daar geen zorgen over te maken. Na ongeveer een uur en 15 minuten waren we op de campus aangekomen waar ik eerst mijn sleutel moest ophalen. Toen ik de deur van mijn appartement open deed dacht ik dat hij wel open zou blijven. Dus ik leg de sleutel op de tafel om vervolgens mijn koffers naar de deur te slepen. Met dat ik de deur weer open wil doen zit hij op slot. Ja hoor, je begrijpt het al. Dit was een iets andere deur dan ik gewend was en de deur was weer in het slot gevallen met de sleutel binnen op de keukentafel. Nou daar stond ik dan. Kon ik weer terug naar het gebouw van campus services om een reserve sleutel te halen om vervolgens wel in het appartement te komen. Daar heb ik mijn spulletjes uitgepakt en een beetje mijn eigen plekje proberen te creëren. Daarnaast zijn de andere 3 meiden die hier wonen tot maandag niet aanwezig omdat ze hier 3,5 week kerstvakantie hebben en ze allemaal naar huis zijn. Ik zit hier dus nog even alleen en dat is toch wel even wennen. Ik ben niet gewend om helemaal alleen te zijn, en al helemaal niet op een vreemde plek die ik niet ken, en waar ik niemand ken. Ik moet dus nog wel gaan bedenken hoe ik mijzelf vanmiddag en vanavond ga vermaken. Maar gelukkig heb ik internet en een tv. Morgen zal mijn oriëntatie starten en krijg ik ook wat meer te horen over mijn programma. Ik moet namelijk ook nog kiezen welke klassen ik wil volgen, dus ik mag een soort van pretpakket samenstellen wat me wel wat lijkt. Ook moet ik vanavond nog een toets maken voor een community college in Iowa die maandag op de post moet. Dus al met al heb ik vast nog wel wat te doen en ga ik gewoon zoveel mogelijk proberen om me thuis te gaan voelen. Nou dat was het voor vandaag. Er zullen snel meer dingen volgen. Tot de volgende keer.
Liefs,
Hanna
-
10 Januari 2015 - 08:18
Arno:
Hey hanna,
Leuk verhaal en heel veel succes daar!
Groetjes arno -
10 Januari 2015 - 08:35
Stephanie:
Haha dat begint al lekker zeg maar...ik ben benieuwd naar het volgende verhaal!
Xxx -
10 Januari 2015 - 09:14
Esther Beans:
wat een verhaal, komt allemaal wel goed daar!
Liefs -
10 Januari 2015 - 09:14
Esther:
Pff wat een avonturen al zo aan het begin van je reis. Komt allemaal goed lief! Succes -
10 Januari 2015 - 09:51
Jantina :
Wat leuk om je verhaal te lezen! :) Je hebt al heel wat beleefd zo te horen! Ik ben nu al benieuwd naar het volgende verhaal ;)! Succes daar! Liefs Jantina -
10 Januari 2015 - 10:29
Bert Post:
Lieve Hanna, wat een verhaal zeg, je hebt je vuurdoop wel gehad hoor.
Als je het allemaal van te voren weet maak jeje alleen maar zenuwachtig.
Maar je hebt je er toch goed doorgeslagen hoor, en dat met die sleutel gebeurd je natuurlijk niet weer, tenzij je een dom blondje bent, hahaha maar dat ben je niet.
Hoop dat je de eerste dagen doorkomt zo alleen daar, maar met internet en tv gaat dat je wel lukken.
Dikke kus van Bert en Dieuwke. -
10 Januari 2015 - 11:39
Karlijn:
Hoi Hanna,Wat een verhaal en een reis zeg!! Kijken uit naar je volgende verhaal!! Hou je haaks en heel succes in dat verre Amerika! Gr uit Eesveen -
10 Januari 2015 - 13:21
Ellen:
Hai meid, wat een leuk verhaal om te lezen! Fijn dat het tog allemaal gelukt is! Ben benieuwd naar nieuwe verhalen en wat je allemaal nog gaat beleven en leren! Je mag altijd bellen, appen en skypen als je je verveelt! Ben benieuwd naar het sportcentrum! Daar zul je vandaag wel een kijkje gaan nemen!!
Dikke kus je broer en bijna (schoon)zus -
10 Januari 2015 - 16:38
Sam:
hey Hanna,
Ik heb toch even je verslag gelezen.... Super cool dat je deze uitdaging hebt gekregen en gegrepen. Ga er lekker van genieten !!!!! Komt vast helemaal in orde!
Groetjes Sam ( je weet wel van stass bij de opleiding fysiotherapie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
